در این مطلب می‌خوانید:
دیستمپر یکی از بیماری‌های تب دار و بسیار مسری سگها و سایر گوشتخواران سگ سان بوده که گسترش جهانی دارد. ویروس دیستمپر در مقایسه با سایر ویروس‌هایی که در سگها بیماری ایجاد می‌کند، ابتلا و مرگ و میر بیشتری دارد. بروز بیماری در سگ‌های جوان 3 تا 6 ماهه که از ایمنی کامل و فعالی برخوردار نیستند بیشتر مشاهده می‌شود. تنها ویروس هاری در میان سایر ویروس‌هایی بیماری زا در سگ میزان کشندگی بیشتری از ویروس دیستمپر دارد.
اگر می‌خواهید اطلاعات بیشتری در مورد علائم، پیشگیری و درمان ویروس دستمپر در سگها به دست بیاورید حتماً این مطلب از مجله پت خرید را تا به انتها مطالعه کنید. همچنین اگر نظر یا پیشنهادی در این زمینه دارید می‌توانید در بخش نظرات با ما در میان بگذارید.
معرفی عامل بیماری زا دیستمپر در سگها
ویروس Canine Distemper به خانواده پارامیکسوویریده تعلق داشته و از نظر طبقه بندی، این ویروس به جنس Morbilli virus تعلق دارد. روش‌های معمول و رایجی که به منظور تمیز و ضد عفونی کردن کلینیک دامپزشکی و لانهٔ سگها مورد استفاده قرار می‌گیرد، می‌توانند ویروس موجود در سطوح مختلف و اجسام بی جان را از بین ببرند.
در آب و هوای گرم و در صورتی که سگ مبتلا به دستمپر از لانه خارج شود، ویروس قادر به ادامه حیات در لانه نیست. در محیط سرد و در طول فصل زمستان، ویروس برای مدت بیشتری زنده می‌ماند. ویروس دستمپر نسبت به اشعه ماوراء بنفش حساس است. اما استفاده از لامپ‌های جرم کش در بیمارستان‌های دامپزشکی و لانه سگها جهت کنترل انتشار این ویروس از ارزش محدودی برخوردار است.
پیشنهاد مطالعه: نگهداری از سگ پیر در خانه
راه‌های انتقال بیماری دیستمپر در سگ
انتقال بیماری دیستمپر در سگ غالباً توسط آئروسل و قطرات عفونی حاصل از ترشحات سگ مبتلا صورت گرفته و بیماری به سرعت در میان سگ‌های جوان و حساس گسترش می‌یابد. پیشرفت این بیماری در توله سگها سبب بقای عفونت در جمعیت سگ‌های جوان می‌گردد.
از نظر بیولوژیکی در دیستمپر سویه‌های بیماری زای متعددی شناخته شده است. بعضی از انواع آن قدرت بیماری زایی خفیف داشته و فرم پنهان بیماری را ایجاد می‌کند. و بعضی انواع دیگر نیز فرم حاد بیماری را پدید می‌آورند که با فراوانی مرگ و میر بالا همراه است و سایر انواع آن ویروس به احشاء تمایل بسیاری داشته و بیماری ناتوان کننده‌ای را ایجاد می‌کند که با مرگ و میر زیادی همراه است.
شایع‌ترین عوارض که به عنوان وجه اشتراک تمامی سویه‌های ویروس دیده می‌شود اثرات تضعیف کننده سیستم ایمنی در سگهاست که به دنبال تکثیر ویروس در غدد لنفاوی و در طول دوره نهفته بیماری ایجاد می‌شود و در این سگها علائم حاد بیماری دیده می‌شود.
علائم بالینی بیماری دیستمپر در سگها
در فرم حاد بیماری دیستمپر، دوره نهفتگی معمولاً 14 تا 18 روز است در چهارمین تا هفتمین روز بیماری، بدون آنکه علائم آشکاری از بیماری دیده شود، لکوپنی (کاهش تعداد گلبول‌های سفید) و تب ناپایدار در سگ بروز می‌کند. درجه حرارت بدن برای مدت 7 تا 14 روز کاهش یافته و سپس به حد طبیعی خود می‌رسد اما پس از آن مجدداً افزایش یافته و با التهاب مخاط بینی و ملتحمه چشم همراه می‌شود.
سرفه، اسهال، استفراغ، بی اشتهایی، کم آبی بدن و کاهش وزن از نشانه‌های شایعی هستند که در فرم حاد بیماری دستمپر مشاهده می‌شوند. در پوست بویژه در ناحیه شکم راش‌های جلدی بروز می‌کند که ممکن است پیشرفت نموده و منجر به ایجاد پوستول شوند.
علایم آنسفالیت حاد ممکن است به اشکال Myoclonus و انقباض آرواره‌ها، آتاکسی، عدم تعادل، چرخش، حساسیت شدید، سفتی و سختی عضلات، احساس ترس، ناله کردن و کوری که علائم عصبی هستند در فرم حاد دیستمپر مشاهده شود. لازم به ذکر است سگهایی که نشانه‌های عصبی در آنها با تأخیر بروز می‌کند غالباً ً مصونیتی در برابر ویروس کسب می‌نمایند و بنظر می‌رسد علت آن مهار شدن ویروس توسط واکنش‌های ایمنی و اثرات حفاظتی سد خونی مغزی باشد.
سگهایی که از بیماری جان سالم بدر می‌برند ممکن است ضایعات عصبی از قبیل اسپاسم عضلات جمع کننده و اختلالات بینایی و بویایی در آنها باقی بماند.
در سگ‌های بالغ علاوه بر آنسفالیت حاد و تحت حاد، ویروس قادر به ایجاد دو فرم کاملاً متفاوت آنسفالیت مزمن نیز هست که یک فرم آن که در سگ‌های 4 تا 8 ساله بروز می‌کند، آنسفالیت چند کانونی نامیده می‌شود و دوره بالینی آن بیش از یک سال است. فرم دیگر آنسفالیت مزمن که در دیستمپر بروز می‌کند، به نام آنسفالیت سگ‌های مسن معروف است. که یک بیماری پیشرونده و نادر بوده و غالباً سگهایی را که سن آنها بیشتر از شش سال است، گرفتار می‌سازد.
پیشنهاد مطالعه: افزایش طول عمر سگ با روش های مراقبت صحیح از سگ
درمان و پیشگیری از دیستمپر در سگ
هیچگونه دارو یا ترکیب شیمیایی ضد ویروسی که از ارزش عملی خاصی در درمان دیستمپر سگها برخوردار باشد وجود ندارد. به منظور کنترل عفونت ثانویه باکتریایی از آنتی بیوتیک های وسیع الطیف و جهت درمان تقویتی و محافظی از مایعات، الکترولیت‌ها، ویتامین خانواده B و مکمل تغذیه‌ای استفاده می‌شود. برخی معتقدند که ویتامین C و دی اتیل اتر در درمان دیستمپر مؤثر است. اما دلایل کافی برای اثبات این ادعا در دست نیست. و بنابر نظر محققین نیز این داروها فاقد ارزش درمانی هستند. دگزامتازون در درمان سگهایی که به علت ابتلا به دیستمپر علائم عصبی از خود بروز می‌دهند مفید واقع می‌گردد.
مصونیتی که از مادر به فرزند منتقل می‌گردد مانع ایمن سازی توله‌ها می‌گردد. به منظور دستیابی به بیشترین شانس مصونیت بخشی و به حداقل رساندن احتمال عفونت توسط ویروس دستمپر، واکسیناسیون توله سگها باید از سن شش هفتگی آغاز شده و تا سن 14 هفتگی هر دو هفته یک بار ادامه یابد. در صورتی که در بیشتر از یک سوم سگ‌های جوان تیترآنتی بادی آنقدر کاهش یابد که قادر به محافظت از آن در طول یک سال نباشد. تکرار سالانه واکسیناسیون ضروری است.
پیشنهاد مطالعه: علائم افسردگی سگها و روش های درمان افسردگی سگ
سخن پایانی
سگهایی که در مبارزه بین ویروس و میزبان پیروز می‌شوند، مصونیت یافته و به فرم پنهان بیماری مبتلا می‌گردند. به جز موارد نادری که دچار آنسفالیت می‌شوند، علائم فرم حاد بیماری را نشان نمی‌دهند. به علت ضعف سیستم ایمنی ناشی از ویروس، عفونت ثانویه باکتریایی در دیستمپر بسیار شایع است. همواره نشانه بالینی دیگری نیز بروز می‌کند و منجر به افزایش میزان مرگ و میر می‌گردد. این اتفاق می‌تواند سبب تشدید عفونت‌هایی از قبیل توکسوپلاسموز، کوکسیدیوز، آنتریت های ویروس، و عفونت حاصل از مایکوپلاسماها شود.
پت خرید را دنبال کنید :
