چاو چاو

چوچو هزاران سال است که در چین بعنوان شکارچی ، محافظ قایق ها و سگ ارابه شناخته شده. روایت است که یک امپراطور در چین دو هزار و پانصد جفت از آنان را نگهداری می کرده است. بعد ها یکی از آنها بعنوان هدیه به پرنس ویلز داده شد. از چوچو برای شکار گرگ و سمور استفاده می شده و پوست آن برای تهیه کت های گرم مورد استفاده قرار می گرفت و گوشت آن هنوز هم در چین مصرف می شود. این سگ در دهه 1800 به انگلستان وارد شد و در آمریکا او را بعنوان یک دوست و همراه خوب می شناسند. چوچو همچنین سگ محافظ و نگهبان خوبی است

چوچو معمولاً سگ با تربیتی است. اما گاهی اوقات حالت تدافعی دارد. سلطه گر ، جدی و مستقل است. نسبت به اعضای خانواده باوفا است و اصولاً فقط از یک نفر ( صاحبش) فرمانبرداری می کند. سگی حاکم و سلطه جو صاحبی حاکم می خواهد! از چو چو توقع فرمانبرداری زیاد نداشته باشید ، او سگ لجوجی است که افکار خود را دنبال می کند. چوچو آموزشها را به خوبی فرا می گیرد چرا که سگ احمقی نیست اما در اغلب موارد باید علت این فرمانها را بداند. بعضی ها معتقدند که نوع مو کوتاه آن فعالتر و باهوش تر از نوع مو بلند است.

غالباً دچار عفونت چشمی می شود که دلیلش برگشتن پلک به درون چشم است. این بیماری توسط جراحی قابل درمان است. بیماری شایع دیگری نمی توان ذکر کرد

برای زندگی در آپارتمان مناسب می باشد به شرطی که در طول روز فعالیت بدنی کافی داشته باشد. چوچو در داخل خانه آرام است اما نسبت به حرارت و گرما حساسیت دارد. به هر حال برای محیط بیرون از خانه مناسب می باشد و یک حیاط کوچک ایده آل است

چوچو اصولاً سگ تنبلی است اما مقداری فعالیت روزمره آن را از چاق شدن بازمی دارد.

باید به طور روزانه موهایش شانه شود تا ظاهر خوب خود را حفظ کند. ریزش موی فصلی در این نژاد زیاد است که در آن زمان به شانه زدن بیشتری نیاز دارد